Wat als de vraag aan jou wordt gesteld?

Nog een maandje en hij komt weer aan in Nederland op zijn stoomboot. Wat kan ik toch elk jaar genieten van dit feest! Ik hoop dat mijn kids lang blijven geloven! Waarom? Waarschijnlijk omdat ik zelf zo'n goedheiligman fan ben. Toch kwam de vraag deze zomer uit het niets. Het voelde als een klap in mijn gezicht. En nog wel van onze jongste telg: "Mama, zeg nou eens eerlijk: koop jij al die cadeautjes of doet Sinterklaas dat echt zelf?" Slik.....met grote ogen kijkt mijn man mij aan en ik hoor hem denken: "Ja.....wat ga jij daarop zeggen moeders?" Ik stel haar een vraag terug: "Wat denk je zelf lieverd?" "Ik denk jij mama." "Ik denk dat het tijd wordt voor het boek waar het grote geheim in staat geschreven door Sinterklaas." "Is er een boek in dit huis met een geheim?" "Jazeker!"

Het boek wordt uitgepakt en onze jongste is niet zo'n lezer. "Mama, moet ik dat boek nu zelf helemaal gaan lezen?" Ik stel voor dat ze het samen met haar zus Wiesje gaat lezen. Maar wat blijkt onze oudste(9 jaar en gelooft ook nog) wil er niks van weten. "Ik hoef dat boek niet te lezen!" Een bewuste keuze van haar. Hoe autonoom kan je zijn als kind, heerlijk, ik hou ervan. Lieve en ik hebben samen het boek gelezen. Lieve heeft haar handtekening onder het contract gezet. En ze heeft alle respect voor haar zus die er niks van wil weten. Hoe mooi! Het is iets tussen mij en Lieve. Ik vraag aan Lieve met een fluisterstem: "Zullen we dit jaar dan nog wel de Pieten laten komen om de pakjes te brengen?"

Haar antwoord: "Dan laat je toch wel de echte pieten komen mama?"